marifetli bir kızcagız oldum bu aralar.ama bendeki marifet düzeyi kızları aşan bi şekil vesselam :D içimde nasıl bir erkeklik hormonu varsa örgü örmek,dikiş dikmek,yemek yapmak degil maalesef.er kişilerin yapmaları gerekenleri yapar oldum.oldum olası zati var bende böyle bir hamur.fayans döşemek olsun,harç karmak olsun,mutfak dolabı monte,duvar boyası..bilimum inşaat işlerine meraklı ve becerikliyim kanımca :) mesela geçen hafta uzun bi uğraş sonunda klozet iç sifonunu değiştirdim ve ekstradan musluk borusunu değiştirdim..şimdik burdan okuyunca ammada basitmiş diyebilir bir çok kişi.ama değilmiş maalesef.o sifon takımının contası su kaçırınca basit olmuyormuş :)

herneyse valideyle koçtaşa gidip değiştirdik,tekrardan işe koyuldum o koca kapağı kelebekli vidalarıylan oturttum sıkıca sora düzgünce çalıştı allahtan.artık çift kademeli olarak çalışan bir klozete sahibim hahah.çoğu kız yapamaz sanmıyorum,maharet ister maharet :) napiim benim kafamda böyle işlere çalışıyo.mesela bilgisayar masamı da yıne koçtaş gibi bi yerden almıstık,montesini evde kendımız yaptık,gayette zevklı oluyor,konu üzerine tartışılıyor evde,aletler ortaya dökülüyor falan hoş yani..

kısa bir süre sonra odamı boyamayı planlıyorum fakat duvar kagıtları var ve baya problem olucak onları kazımam lazım evvela.neyse onlara bir çare bulcam artık..ama benimde artık normal kızlar gibi bir yaşantım olsun istemekteyim.mesela dikiş yapmayı hala bılmıyorum,gömleklerimi annem dıkıyor,düğme bıle dıkemem herhal :( lisedeyken bir kaç çorabımı dıkmeye çalışmıştım,ama gıyıldıgınde resmen elıne sıyah ıplıkle dikmiş gıbı gorunuyordu bariz belli yani.annem öyle bir dikiyodu ki sanki hiç sökülmemiş yeniden yaratıyodu kadıncagız sanki.yok anacığım bunu öğrenmem şart evde onu bunu dikiyim en iyisi bu aralar..

bir de çocuklugumda mahalledeki tüm kız arkadaşlarım dikiş,nakış yapardı..olayın popülerliği ilk şöyle başladı.elimize ip ve tığ alıp zincir atmayı öğrendik,,günden güne işin boyutu değişir oldu.biri cıktı bi gün çiçek yapıp gelmiş,diğeri sehpa örtüsü,bir diğeri yastık kılıfı,ama ben hala zincir atıyorum,başkada bişey öğrenemedim.metrelerce zincir yaptım,birde onları sandalyelere baglayıp üzerınde ip atlıyordum evde haha böyle bir gariptim.akranlarım evde nakış,örgü işleri yaparken,bahçede dedemle bisiklet lastiğine yama yapıyorduk,inanılmaz zevklıydı ama.yamayı ateşle yakarak yapıyorsun,leğene sokuyosun lastıgı tutmuşmu dıye falan,o yandıgı zaman cıkan kokuyu bıle hala hatırlarım :) böyle bir çocuktum işte ben,mahalledeki erkek çocuklarla kavga eden,sabahtan akşama kadar bisikletten inmeyen,tüm kolları ve bacakları yara bere içinde,anneannem çagırmadan eve gelmeyen bir çocuk.

ama bir o kadar da merhametli bir çocuktum..çok iyi hatırlıyorum.anneannemle çarşıya pazara bi yere gitmiştik,karşıdan karşıya geçiyorduk ama elele gidiyoruz küçüğüm ya :) herneyse yaşlı ninenin biride elinde bastonuyla gecmeye çalışıyodu,anneannem 'bi gün bende o nine gibi olcam bak kızım' dediydi ben hüngür hüngür ağlamaya başlamıştım..akşam yattıgımızda anneannemin meşhur masalları vardır ve dillere destan bir anlatışı,bazen anlatırken 5sanıyelık susar en son ne soyledıgını unutur,horlar gıbı olur seslenmezsen :)bu yaşımda bile pür dikkat dinliyorum minik kuzenlerime anlatırken.